We zijn inmiddels al een tijdje voorbij mijn 60ste verjaardag. Wat volgde was een zware periode. Het had niets met mijn leeftijd te maken maar eerder met het beeindigen van mijn dochter haar relatie. Voor haar wat onaanvaardbaar hoewel het de laatste tijd een alles behalve gezonde relatie was. Voor ons was het eerder: oef, eindelijk rust voor haar en ook voor ons.
Wat volgde was een periode van verhuizen, zoeken naar een woonst (die we gelukkig rap vonden) en dan terug verhuizen. Met heel veel dank aan mijn beste vriend Roger. Zonder hem zou het niet gelukt zijn.
2023 begon dus ook wat hoopvol voor ons en het is ook een veel rustige periode na momenten van ongerustheid, woorden, ruzie’s en soms handgemeen. Hoewel de breuk nog pijnlijk is voor onze dochter voor ons is het een zegen. Het doet nog pijn om haar verdriet te zien hebben maar we weten zeker dat ze later er gaat op terug kijken met een ander gedacht en zich beter zal voelen. Alleen of met een nieuwe partner. Dat is haar keuze, belangrijk is dat ze nu terug rust heeft.
En zo begon de zin in sport ook terug te komen. De laatste drie weken heb ik al regelmatig de loopschoenen aangetrokken en zowel de racefiets als de mtb van stal gehaald. Niet meer aan de snelheid van vroeger, vooral het lopen is traag. Maar traag lopen zal me helpen om de winter-, corona- en ellendekilootjes kwijt te geraken. Zo’n kleine 10 kg zou ik tegen deze zomer kwijt willen. Zo kan ik op pensioen gaan met een gezonde lijn. En misschien met dan terug een wedstrijdje. Wie weet een triatlon of duatlon.
FrankC62 
Plaats een reactie